Sadašnji objekat je izgrađen od lakog betona i prilagođava se svom okruženju iz kasnog 19. veka kao monolitni stambeni objekat. Uzdržana upotreba boja i artikulacija pojedinačnih spratova odražava karakteristike okruženja, dok u istov vreme pruža svoj izraz okruženju koji naglašava obim građevinskog mateirjala.
Sa svojim velikim zastakljenim delovima, struktura formira smeo kontrast sa susednim zgarda sa njihovim fasadama isprekidanim sa redovima pravougaonih prozora. Svaki sprat se otvara ka ulici u formi jednog, širokog prozora. On je podeljen sa punim drvenim ramovima u centralni deo fiksnog zastakljena koje je okruženo sa obe strane sa kliznim staklenim elementima.
Celokupno detaljisanje zgrade je takođe minimalno: prozori, sa ramovima od ariša tretiranih sa bezbojnim lakom, su smešteni u precizno formiranim otvorima u betonskoj konstrukciji. Lagani beton koji je korišćen preuzima noseću i termoizolacionu funkciju - što je rešenje koje je bilo moguće samo uz samostalnu primenu propisa za uštedu energije.
Čak i ako spoljašni zidovi, sa debljinama od 55 santimetara, postignu samo minimalni nivo potrebne toplotne izolacije, primarne energetske potrebe i toplotni gubici koji proističu iz termalnog prenosa ostaju u propisanim granicama, što je rezultat kompaktne forme zgrade, upotrebe trostrukog zastakljivanja i postrojenja za kogeneraciju u podrumu.
Raspored otvora na izloženim betonskim površinama je zasnovan na dimenzijama sistema oplate. To je pomoglo u postizanju visokog vizuelnog kvaliteta uz razumne troškove. Blago pomereni raspored otvora na svakom spratu je omogućio ne samo fini trodimenzionalni akcenat volumenu zgrade, već i nenametljivu integraciju spojeva nastalih u različitim fazama betoniranja.
