Ljudi sa Bliskog istoka su se borili sa toplotom bez klimatizacije vekovima. Napravljene od blata, prašine, slame i kamenja, ove kuće „košnice“ su hladile Sirijce još od 3.700 godine pre nove ere. Strukture su ne samo ekološke, već i upadljive, a koriste se i dan danas.
Kuće „košnice“ se mogu naći u središtu vrelih pustinja i gradova. Većina se nalazi u ruralnim poljoprivrednim zajednicama, ali postoje čak i sela sačinjena od njih u Alepu, najvećem gradu u Siriji, koji je naseljen u kontinuitetu od šestog milenijuma pre nove ere. Alepo kuće „košnice“ se koriste kao domovi i mesta za skladištenje robe.
Izgrađeni od prirodnih i lokalnih materijala, debeli zidovi deluju kao odlična izolacija, pomažući u hlađenju unutrašnjosti držeći sunce van. Zidovi su napravljeni od cigli od blata koje su naslagane u džinovski krug. Kako se slažu u visinu, one se samozatvaraju u konusnom obliku i završavaju se sa kupolom. Unutrašnji i spoljašnji zidovi su prepuni slame i blata: u bezvodnoj pustinji, blatnjavi zidovi se osuše tako da postanu jaki kao kamen.
Vrhovi ovih košnica imaju okulus - rupu koja obezbeđuje prirodnu svetlost u enterijeru i usisava topao vazduh ka gore i napolje. Iako postoji otvor na vrhu strukture, konusni oblik čini unutrašnjost suvom tokom retke kišne sezone. Oblik takođe omogućava kiši da se brzo ocedi sa fasade, što znači i minimalnu eroziju blata na spoljašnjosti domova.
Unutrašnjost kuća „košnica“ je veoma tamna, pošto je većina izgrađena bez prozora. Iako tama može biti nezgodna, zidovi bez prozora štite stanovnike od oštrih pustinjskih vetrova, a pride i blokiraju prodor vrelog sunca. Sa ovim prirodnim faktorima za borbu protiv vrućina, enterijer svakog doma ostaje na oko 24 do 30 stepeni Celzijusa, dok temperatura u samoj pustinji može da naraste do neverovatnih 60 stepeni Celzijusa.
Ove ekološke kuće „košnice“ su stanovnike pustinje širom Bliskog istoka održale hladnim i komfornim vekovima, a nastaviće da to čine i u buduće.
