Prototipovi tačkasto montiranih fasada su razvijeni i prvi put predstavljeni na sistemu fi rme Pilkington na Renault-centru u Swindonu (1982) i stakleniku des Parc la Vilette u Parizu (1986).
Danas su tačkasto montirane fasade i zastakljivanje standard u tehnici iz koje se razvio veliki broj sistema tačkastih držača. Interesantno je da se zbog koncentracije naprezanja u području bušenja mogu koristiti samo prednapregnuta stakla (ESG, VSG). Kao alternativa tačkastoj montaži sa bušenim otvorima firma Schlaich Bergmann i Partneri razvila je sistem napregnutih fasada sa mrežom užadi na Kempinski hotelu u Minhenu (1993), kod kojeg se prednapregnuta užad raspoređuju u pomacima staklenih ploča, a stezaljke užadi služe istovremeno za tačkastu montažu na njihovim uglovima. Konstrukcijski princip se može uporediti sa teniskim reketom. Na taj način je građevinska visina fasade minimalna, a transparentnost optimalna. Ugaono postavljanje stakla bez bušenih otvora sprečava visoku koncentraciju naprezanja i omogućuje ekonomičnije dimenzionisanje staklenih ploča.
Dimenzionisanje tačkasto montiranih stakala
Dok se linijski montirano staklo može jednostavno dimenzionisati pomoćnim priborom zbog jasno određene karakteristike naprezanja na staklenim pločama, sertifi kovanje tačkasto montiranih staklenih ploča zahteva puno zahtevnije dimenzionisanje. Osobine površina i ivica u području bušenja otvora kao i svojstva upotrebljenih međuslojeva imaju odlučujući uticaj na nosivost, jer se maksimalno glavno vozno naprezanje u pravilu pojavljuje u području bušenja otvora. Zato konstruktivno oblikovanje tačkaste montaže ima posebnu vrednost upravo u području detalja. Karakteristika naprezanja na ivici bušenja tačkasto montiranih staklenih ploča zavisi jako od sledećih uticaja:
- vrsta oslonca (kuglični zglob,ekscentričnost,opterećenje)
- bušenje stakla (promer, svojstva stakla, vrsta bušenja)
- geometrija
- međumaterijal (debljina i krutost)
Kod tanjih međuslojeva se svakako mora registrovati karakteristična činjenica primenjenog materijala, makar i eksperimentalno, jer trenje i nemogućnost poprečne kontrakcije značajno utiču na ponašanje kod deformacija. Za tačkasto montirana stakla se zbog velikih koncentracija naprezanja koriste u principu samo prednapregnuta stakla.
Finte-Element metoda
Ukoliko ekstremna krtost stakla kod velike izloženosti naprezanju neminovno vodi pucanju staklene ploče, svakako treba odrediti realistične vrhove napona(prenapona) prema računskom modelu. Ukoliko se radi o komplkovanoj geometriji npr. u području bušenja stakla uglavnom se rade dimenzionisanja pomoću Finite-Element-metode. Tu se koriste mreže elemenata, koje se moraju oplemeniti lokalnim gradijentima naprezanja, kako bi se tačno formirala karakteristika napona. Pojednostavljen FE-model bez modeliranja oslonca u području bušenja dovoljan je za dimenzionisanje tačkasto montiranih staklenih ploča. Kod poboljšanja modela se staklene ploče mogu modelovati kao volumenski elementi odnosno elementi za montažu U području držača je neophodno oplemeniti mrežu elemenata u cilju realističnog defi nisanja naprezanja, koja deluju u tom području. Već prema situaciji treba uzeti u obzir najrazličitija delovanja, kako bi se naprezanje moglo tačno proceniti. Osim uobičajenih statičkih opterećenja kao npr. vlastita težina, vetar i sneg, svakako treba voditi računa o silama i dinamičkom delovanju. Iako je cilj uvek konstrukcija bez delovanja sile, u praksi su uvek prisutni ivični uslovi, koji taj cilj dopuštaju samo delimično.
