Tokom izložbe, koja se u užičkom Istorijskom arhivu može pogledati do 26. oktobra, Užičani i šira javnost imaju priliku da se podsete na život i delo velikog arhitekte Miladina Prljevića (1899-1973), koji je rođen u Užicu. Postavku, čiji je autor istoričar arhitekture Ivan R. Marković, priredili su ta ustanova i beogradski Muzej nauke i tehnike, u okviru obeležavanja Dana Užica – 9. oktobra, ali i povodom četrdeset godina od smrti velikog arhitekte.
Izložba, koja sadrži arhitektonske projekte, crteže, fotografije i nerealizovane arhitektonske planove, predstavlja istoriografski omaž jednom od naših najznačajnijih arhitekata i nosiocu savremenih tendencija u periodu između dva svetska rata, poznato kao Zlatno doba srpske arhitekture.
Oglas
- Za razliku od svojih savremenika, Prljević je najintenzivnije eksperimentisao sa formom, negujući prepoznatljiv vizuelni izraz. U tom periodu ostvario je više desetina projekata porodičnih vila, kuća, multifunkcionalnih zdanja, a 1939. godine nastalo je njegovo najznačajnije graditeljsko ostvarenje Palata Albanija – podsetio je Marković, a potom dodao da je graditeljski opus Prljevića bio nepravedno marginalizovan, te da je tek nedavno počelo istraživanje i valorizovanje njegovog rada.
- Osim palate Albanija, među njegovim najznačajnijim građevinama su kuća Đorđa Zdravkovića u Beogradu, koja je izgrađena nekoliko godina ranije, kao i mnogi drugi objekti koji i danas plene lepotom. Međutim, veliki broj njegovih graditeljskih ideja nije ostvaren, poput muzejskog kompleksa na Tašmajdanu, Klinike za lečenje tuberkuloze i sanatorijuma na Avali, zgrade berze, Okružnog ureda za osiguranje radnika u Beogradu. Za te projekte dobio je prve nagrade, ali zbog nedostatka novca, oni nisu realizovani – naveo je Marković.
Miladin Prljević je rođen 1899. u Užicu, gde je završio dva razreda gimnazije, a potom dva naredna razreda u Skoplju. Sa porodicom se preselio u Beograd, gde je 1924. godine diplomirao na Odseku za arhitekturu Tehničkog fakulteta, nakon čega je nekoliko godina radio u Crnoj Gori, a potom se vratio u Beograd, gde je ostvario svoja najznačajnija dela. Posle Drugog svetskog rata bio je inicijator i osnivač Instituta za proučavanje stambene arhitekture i, kako je naveo Ivan R. Marković, sve do svoje smrti 1973. godine isticao je važnost kolektivne arhitekture.
Projektovao je zdanja na Cetinju, u Podgorici, Nikšiću, Brčkom, Splitu, Novom Sadu, Sremskoj Mitrovici, Nišu, Kraljevu, Boru, Loznici, Čačku, Obrenovcu, Užicu, Požegi, na Zlatiboru, Tari... Među objektima koje je projektovao u Užicu su hotel Palas, stambena zgrada Valjaonice bakra na glavnom trgu, stambeni blokovi B i C i drugi objekti, kao i jedno od najlepših zdanja u gradu u kome se danas nalazi Muzička škola "Vojislav Lale Stefanović".
Užice je prvi grad u kome je priređena izložba, koju će imati priliku da pogleda publika i u drugim gradovima Srbije, ali i u Republici Srpskoj, jer je užički Arhiv ranije uspostavio dobru saradnju sa Arhivom RS.
