Gips je mineral prirodnog porekla koji se koristi kao dodatak građevinskim materijalima. Uglavnom je sastavljen od kalcijum sulfat dihidrata i u prirodi je retko u "čistom" obliku jer obično sadrži čestice peska, gline i sl. Vrlo je prilagodljiv i koristi se u građevinarstvu u kombinaciji sa cementom i drugim građevinskim materijalima. Gips koji se vadi iz zemlje mora se usitniti u prah pre upotrebe što iziskuje potrošnju znatne količine električne energije.
Ilustracija (Foto: Pixabay.com)
Shodno traženju održivije alternative naučnici su osmislili metodu stvaranja sintetičkog gipsa, koji bi trebao da bude energetski efikasniji. Međunarodni konzorcijum istraživačkih instituta došao je na ideju da iskoristi postojeće otpadne proizvode kao materijale. Oni su ukombinovali tri ključna sastojka: sumpornu kiselinu kao nusprozvod koji nastaje u proizvodnji toplootpronih vlakana, krečnjački prah koji nastaje kao otpadni materijal pri preradi krečnjaka i vodu. Njihovim mešanjem stvoren je sintetički oblik gipsa sa najmanje 95 odsto kalcijum sulfat dihidrata.
Na tri različita načina stvorene su tri vrste sintetičkog gipsa. U tradicionalnom kotlu za gips, od ove smeše dobijen je građevinski gips kao materijal koji apsorbuje zvuk, otporan je na toplotu, vlagu i vatru. U autoklavu dobijeni rezultat je bio gips visoke čvrstoće. Dok je paljenjem pa hlađenjem nastao nehidratisani kalcijum sulfat, anhidrit koji se koristi zajedno sa gipsom u građevinskim materijalima, ali i kao sredstvo za sušenje gipsa, boja i lakova.
Ispitivanjem je utvrđeno da dobijeni sintetički gips odgovara a čak i premašuje kvalitet prirodnog gipsa. Pored ovoga ono što je važno jeste i da proizvodnja zahteva manje energije, a uz to su korišćeni i otpadni proizvodi. U istraživanju su učestvovali naučnici sa Nacionalnog univerziteta nauke i tehnologije (Rusija), Beloruskog državnog tehnološkog univerziteta, Nacionalne akademije nauka Belorusije i Univerziteta u Limericku (Irska).
Istraživanje je objavljeno u Journal of Industrial and Engineering Chemistry.