Ruinirani stadion Tašmajdan, iako zbog nebrige izgleda kao arheološko nalazište, star je svega nešto više od 50 godina, ali je tokom tog nedugog veka zauvek upisan u istoriju Beograda, podseća građanska akcija “Taš je naš”...
Stadion Tašmajdan izgrađen je početkom 50-ih godina 20. veka na nekadašnjim terenima Beogradskog teniskog kluba, ispod tašmajdanske stene, a među mnogobrojnim zvezdama koje je ugostio proteklih pedesetak godina, osim sportskih, bili su i Elton Džon, Tina Tarner i Rej Čarls.
Poslednjih godinu dana, međutim, gotovo potpuno je zamro - iz straha za bezbednost učesnika i posetilaca. Jedan od poslednjih velikih događaja bio je festival Jelen pivo live u septembru 2008. godine.
Organizatori Jelen pivo live festivala, na kojem su nastupili i Igi Pop i Studžis, tada su preduzeli i posebne bezbednosne mere za posetioce, s obzirom da se na parter nije dolazilo kroz zloglasni tunel, koji je Cane iz Partibrejkersa nazvao “tačkom smrti”, već su postavljene specijalne stepenice.
Izgradnja Taša, zamišljenog kao stadion sa klizalištem, počela je 1952. godine, a projektovao ga je arhitekta Mika Janković, pošto je već postigao već uspeh projektom Partizanovog, odnosno Stadiona JNA.
Oglas
Prema sećanju nekadašnjeg upravnika Stadiona Tašmajdan i bivšeg odbojkaškog saveznog kapitena Dragoslava Sirotanovića, radovi su počeli u leto 1952. i sve je bilo raskopano. Povremeno su ispaljivane i mine da bi se rasčistio teren za izgradnju, navedeno je u istorijskim podacima na sajtu Taša.
Mašine za pravljenje leda dobijene su iz reparacija od JNA, a ceo objekat je i počeo da se gradi kao fabrika leda. Tada se još nije zvao Tašmajdan, već "Preduzeće za proizvodnju i prodaju leda".
Beograđani su, inače, prve table leda dobili tek sledeće godine, a taj proizvod nazvan je "higijenskim ledom" - domaćice su ga stavljale u hladnjake i tako čuvale hranu, budući da u to vreme još nije bilo zamrživača.
U raskopani i naročito pripremljeni teren, u stvari plitak bazen, ugrađeno je oko 20 kilometara rashladnih cevi - u 333 reda po 60 metara. Tim cevima strujala je "sola", slana voda koja je bila rashlađena do minus 15 stepeni u ledari, a zatim pomoću pumpi neprestano hladila ledenu površinu iznad cevi. Kada bi se zimska sezona završila i led otopio, cevi su bile pokrivane slojem mlevenog tašmajdanskog kamena pomešanim sa šljakom sa deponije stare Električne centrale i crvenom zemljom iz Velikih Crljena, pa bi se tako klizalište pretvaralo u teren za odbojku, košarku, tenis...
Ceo tekst pročitajte ovde.
