Analizu strukturnih svojstava zidova napravljenih od starih automobilskih guma koje su napunjene zemljom sproveli su istraživači iz Australije. Znamo da su automobilske gume noćna mora za životnu sredinu. Ima ih svuda, njihovo spaljivanje je veoma štetno za okolinu, a potrebne su stotine godina da se razgrade na deponijama gde ih ima u ogromnim količinama.
Ogromne količine guma nalaze se na deponijama (Foto: Pixabay)
Da bi se zaštitila priroda, stare gume mogu da se usitne za potrebe asfaltnog punjenja ili izolacije, a dobre su i kao ljuljaške i branici na dečijim igralištima.
Decenijama ljudi recikliraju iskorišćene automobilske gume, slažu ih u odgovarajuće formacije i pune zemljom. Ovo se najčešće viđa na moto trkama. Pokret Earthship ide dalje od ovo ideje, stvarajući potporne zidove pa i čitave zgrade čiji su zidovi izgrađeni od guma, ponekad ih ispunjavajući betonskim šutom ili polomljenim ciglama kako bi se omogućila drenaža.
Oglas
Istraživači sa Univerziteta Južne Australije videli su priliku u 55 miliona guma koje se u ovoj zemlji odlažu svake godine. Ovih 450.000 tona toksičnog smeća moglo bi da postane besplatni građevinski materijal za upotrebu u svim vrstama glavnih građevinskih projekata ako se prouči i dokumentuje do tačke u kojoj inženjeri mogu da ga koriste.
Istraživači veruju da će se nakon detaljne analize stare gume više koristiti u građevinskoj industriji (Foto: Univerzitet Južne Australije)
Dr Martin Freney, koautor nove studije koja zidove od guma podvrgava potpunoj strukturnoj analizi, smatra da je nedostatak pratećih podataka sprečio šire prihvatanje zidova od guma među inženjerima i arhitektama. On se nada da će ova studija to promeniti i proširiti opseg projekata u kojima se ovakvi zidovi koriste.
Kako ističe, analiza ukazuje da zidovi od guma mogu imati izuzetno jake i bezbedne strukture. Čvrsti su kao betonski ili drveni potporni zidovi i izuzetno su otporni. Za razliku od betonskih, ovi zidovi imaju sposobnost da se vrate u pređašnji oblik nakon udara, kao što je zemljotres.
Istraživači se nadaju da će podaci koje su generisali, kao i povezani softverski modeli, biti korišćeni za kreiranje sertifikovanih smernica za dizajn i odredbi građevinskih kodova kako bi se podstaklo šire usvajanje ove ekološki prihvatljive – iako radno intenzivne – metode izgradnje.
Studija je objavljena u časopisu Engineering Structures.
