Mali akcionari Fabrike cementa u Kosjeriću od države traže 38 miliona dolara stečenih privatizacijom te firme, navodeći da su sami ulagali u njenu gradnju.
Sedam godina je prošlo od tenderske prodaje Fabrike cementa u Kosjeriću grčkom „Titanu“, a mali akcionari ove kosjerićke firme, sa uverenjem da u toj privatizaciji nije urađeno sve kako treba, i dalje vode borbu da isteraju svoje. Tužili su državu, smatrajući da je prilikom te prodaje prisvojila novac koji njima pripada (38 miliona dolara), ali sud godinama ćuti. Pisali su ovih dana pisma predsedniku države, premijeru, Narodnoj skupštini, Vrhovnom i Ustavnom sudu, a juče su se, konferencijom za novinare u hotelu „Skrapež“, i javnosti obratili.
Oni hoće da dokažu da imovina ove cementare, prodata Grcima kao društveno vlasništvo, nije bila društvena, nego – privatna. Otkud privatne cementare kod nas pre 2000. godine? Objašnjenje glasi da su slučaj ove kosjerićke fabrike i karakter njene svojine specifični, drukčiji nego kod onih u Beočinu i Novom Popovcu, jer je građena u doba SFRJ.
– Fabrika je podizana u periodu od 1974. do 1976. godine, i to iz kredita komercijalnih banaka i razvojnih fondova, čije su rate sve do 1985. godine otplaćivane iz profita fabrike, a radnici su primali umanjene plate dok se gradnja otplaćivala. Država je jedino dala zemljište. Smatramo da je takav način otplate cementare osnov da se taj deo kapitala smatra privatnim i da pripadne onima koji su otplaćivali. Kapital se nije mogao smatrati društvenim, dakle ni privatizovati kao što je urađeno. Ipak, država je u budžet prodajom 70 odsto kapitala ove cementare 2002. godine stavila 38 miliona dolara – kazuje Milovan Gajić, predstavnik malih akcionara.
