Kod ultrazvučnog varenja se materijali izlažu visokofrekventnom mehaničkom osciliranju, a zatim se dodatnim zbijanjem površina povezuju u trajan spoj. Ova tehnika nalazi primenu na površinskim spojevima staklo-staklo, kod keramike ili metala.
Za kvalitetno spajanje stakla postoje specijalne tehnike spajanja koje još uvek nisu prilagođene upotrebi u konstrukcijskom inženjerstvu ili nisu dovoljno istražene. Međutim, trenutno najzanimlljivije su metode:
- varenje pomoću ultrazvuka
- tehnika taljenja i lemljenja
Tehnika taljenja se koristi uglavnom na tehničkim, specijalnim vrstama stakla, za taljenje metala u staklo kod vakuumski kompaktnih i električno izoliranih spojeva. Primer za to predstavlja montaža svetiljki.
Za taljenje metala, npr. volframa ili molibdena koriste se uglavnom specijalna borosilikatna i alkali-borosilikatna stakla. Tehnika lemljenja svoju primenu nalaze osim kod montaže svetiljki i na spojevima staklenih površina sa najrazličitijim materijalima u tehnici poluprovodnika. Tu se uglavnom koriste stabilni stakleni lemovi, a isto tako i olovno-boratna stakla bogata sadržajem olova. Temperatura taljenja staklenih lemova koji se najčešće koriste leži između 400°C i 650°C. Specijalni stakleni lemovi sa većom sklonošću kristalizaciji imaju niže temperature taljenja.
Stakleni lem se najpre priređuje u praškastoj formi srednje granulacije (< 10µm), a zatim prelazi u suspenziju pa se nanosi na staklenu površinu. Nakon sušenja materijali se uz definisani stepen grejanja i relativno dugačko vreme zadržavanja spajaju lemljenjem. Kod ove tehnike spajanja stakleni lem predstavlja u pravilu mehanički slabiji deo spoja. Kod ultrazvučnog varenja se materijali izlažu visokofrekventnom mehaničkom osciliranju, a zatim se dodatnim zbijanjem površina povezuju u trajan spoj. Ova tehnika nalazi primenu na površinskim spojevima staklo-staklo kod, keramike ili metala.
